Жонка мая
Бачу бясконцую веліч цяпла,
Зоркаю ззяешь ты над Зямлёю
Ласку, надзею як скарб прынясла.
Цуд успамінаў маіх неуміручых,
Мне падабаюцца добрыя сны.
Быццам ты кветка ў бутонах пахучых,
Белай вясёлкаю ды ў туманы.
Ты, што юнацкія светлыя мроі,
Ты, як пралеска на ўскрайку лясным,
Чыстай крынічкай гучыш і гамонішь,
Квецень духмяны ў пачатку вясны.
Звонкая песня мой шлях і ратунак,
Шчасце, пяшчота ты згадка мая,
Свет непаўторны, надзейны прытулак,
Сцежка знаёмая да ручая.
Свидетельство о публикации №119042309045