Дотыкам пальцаў па пяшчотнай скуры.
Што можа быць лепш
чым твае скулы,
чым твае губы, вершы?
Я для цябе пісала і буду,
а ты цалуй, нястомна, цалуй.
Вылечы маю прастуду,
мне на сэрца пахукай.
Разам са мной крычы.
Крычы аб адзіным загалоўку,
что будзем мы ў пары.
И, калі ласка, будзь маім морам.
Надоўга.
І, калі ласка, трымай мяне за руку
часам, калі я вяду сябе паскудна,
будзь мне праменьчыкам сонца і свету.
23.04.19.
Табе
© Copyright: Катя Александровская, 2019
Свидетельство о публикации №119041907369
Свидетельство о публикации №119041907369
Рецензии