***
Мне позна адракацца ад Радзімы
І недзе шчасця новага шукаць.
І леты я люблю яе і зімы,
Люблю раскошу восені абняць.
Цярплю вясны пясчаныя завеі
І вечны сум засмяглае зямлі
І не ўрачыста я, а як умею,
Спяваю тут, бы ў небе жураўлі.
Мне позна адракацца ад Радзімы,
Дзе непрызнаны пішацца радок.
Мой любы край, ты для мяне адзіны,
Не я, а ты – мой геній і прарок.
19 красавіка 2019 г.
Мне позна адракацца ад Радзiмы...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2019
Свидетельство о публикации №119041903300
Свидетельство о публикации №119041903300
Рецензии