Калісьці ездзіў тут с табою
Сягоння еду ўжо адзін
Трасу ссівелай галавою,
Дзе аб табе жыве ўспамин.
Ты ўратаваў мяне на трасе,
Са страху за мяне ссівеў.
Я існую ўсё ў гэтым часе,
А ты ў вечнасць адляцеў.
К бацькам на вечны адпачынак
Падаўся бордза ты з братами.
Няма ні танцаў, ні дзяўчынак,
Пралегла вечнасць паміж намі.
Лятуць, лятуць удаль аблокі,
Кудысці адляцеў і ты...
Наўкола сьвет такі шырокі!
Ды поўны горкай нематы!
Брату Мiкалаю
© Copyright: Станислав Шастак, 2019
Свидетельство о публикации №119040507306
Свидетельство о публикации №119040507306
Рецензии