На дистих Максима Богдановича

Сапраўды было добра і дрэнна,
Калі дні ўсе жыцця палічыць.
І кахаю я іх не дарэмна,
Бо без спадчыны, як жа пражыць?!

Нібы срэбрам блішчаць таямніцы,
На далекай жыццевай раллі.
Дзе спрадвеку любоў да зямліцы,
Мы з табой як маглі збераглі!


Рецензии