Заступіў мне сцяжынку дубок,
Усхвалявала галінкай бярозка.
О, мой родны, мой любы куток,
Даражэнькая, мілая вёска.
Я на беразе стромкім стаю,
Дзе аблокі гуляють, як хвалі.
Шчырам сэрцам куточку пяю,
Дзе мы папараць кветку шукалі.
Ветрык лашчыць пяшчотна мяне,
Лічыць смела зязюлька гадочкі.
І рамонак бялюткі ільне,
Каб зірнуть у дзявочыя вочкі.
Набяру я ў далоні вады,
Заструменіцца дзіўнаю знічкай
Загудуць, заіграюць лады,
Ў сінявокай паляне крынічкай.
Сакавітая наша Зямля
Дзе гукаюць са мною бярозкі.
О, Радзіма, малая мая
Таямнічы мой край беларускі!
27.11.2018г
Таямн чы мой край
© Copyright: Екатерина Марченко 2, 2019
Свидетельство о публикации №119032607522
Свидетельство о публикации №119032607522
Рецензии