Владимир Бордюгов. Старые сапоги. Рус. Бел
Лежат, пылятся, сильно поизношены.
Бывалые, давно своё прошли,
На полку аккуратно батей сложены.
Но как-то муторно, тоскливо на душе,—
Под гуталином прячется Европа
Пылинками от грязи в блиндаже,
Дорогами и запахом окопа,
Горящим порохом, щепоткой табака,
И майской распустившейся сиренью...
И дай Бог, не поднимется рука —
Оставить эти сапоги за дверью!
Плохи, стары... но ведь размерчик — мой!
И пусть хранят Европы запах пыли.
И если раз они пришли домой,
То и туда дорогу не забыли.
Старыя боты
Я ледзь не выкінуў старыя боты,-
Ляжаць, пыляцца, зношаныя здатна,
Бывалыя, сваё прайшла пяхота,
Паклаў мой бацька у хаце акуратна.
Мне калі моташна, тужліва на душы,-
Пад гуталінам схована Еўропа
Пад парушынкамі ад бруду ў бліндажы,
Дарогамі і пахамі акопа.
Палены порахам, не з тытуню драбка,
З травеньскім пахам і квітнеўшым бэзам...
І дай Бог, не ўзнімецца рука -
Выкінуць боты - фронта інтарэсы!
Старыя, дрэнныя, але ж, памерчык - мой!
Захоўваюць Еўропы пах у тым пылу.
Калі яны калісь прыйшлі дамоў,
То і туды дарогу не забылі.
Перевод на белорусский язык Максима Троянович
Свидетельство о публикации №119032602484