Яшчэ не чутна жаўрука,
Малюе край чырвоным неба,
Разаграе маторы Феба
Венеры тонкая рука
Два промні рэжуць небакрай -
То сонцу мосціць шлях Венера,
Пачуццяў каб настала эра
І ўваскрос нам горні рай.
Рай сьветлых помыслаў і дзей,
Забыты рай пачуццяў гожых,
Жанчын так на багінь пахожых,
Каб радасць сеяць між людзей!
Каб яна буйна расьцвітала
Кахання краскай на Зямлі,
Аздобіла б лясы, палі,
Каб шчасця крыху болей стала!
Хай будзе раю час бясконцы,
Як Феба шлях, як неба сінь,
Цудоўны рай жанчын-багінь,
Што ў сэрцах запаляюць сонцы!
Яшчэ не чутна жаўрука,
Люляе мроі ціш і сны
Ды адчувае пульс вясны
Твая ў маёй руцэ рука!
Восьмае сакавiка
© Copyright: Станислав Шастак, 2019
Свидетельство о публикации №119030801627
Свидетельство о публикации №119030801627
Рецензии