Русалцы можа, ці багіні
Прысніўся колісь дзіўны сон,
Аб тым, што ў Тучанкі плыні,
Схаваў пачуцці Купідон.
І толькі той, хто прыйдзе ўранні,
На бераг роднае ракі,
Сустрэне палкае каханне,
Што і не бачылі вякі!
Наўкола дыяменты росаў,
Драмліва ранку цішыня,
Што атачаюць люстра плёсаў
Прыжмуранага ў сонцы дня.
Наяда ты, ці плоць падання
З'яўляеш тут юначы спрыт?
А ў вачох гарыць кахання
Сіне-зялёны малахіт!
Наядзе
© Copyright: Станислав Шастак, 2019
Свидетельство о публикации №119030203032
Свидетельство о публикации №119030203032
Рецензии