Паркалёвыя сукенкі
У белыя гарошкі...
Мы калісць былі Аленкі,
Волькі і Сярожкі.
Бесклапотнае дзяцінства...
Мроі, мроі, мроі...
Хлеба з цукарам скарынка...
Сырадою слоік.
Толькі час імя па бацьку
Хутка прыпасуе
І на скронях, як знянацку,
Белым намалюе.
І ляцяць жыцця гадочкі,
Час не адзавецца.
Пасталелі сыны, дочкі,
Унукі цешаць сэрца.
Твар маршчынак назбірае,
Нельга даць ім рады.
Аднаго час не прыдбае -
Над душой улады.
3 Час не адзавецца...
© Copyright: Елена Воронько, 2019
Свидетельство о публикации №119022508517
Свидетельство о публикации №119022508517
Рецензии