Кн га вясны

Зямлі чорнай-залысіны,лапікі,
Варабейчыкаў гоман вясёлы,
Нібы ў казку "хуткасці" трапіў
Вандроўнік - няспыннага кола...
Кароткі момант між зімою і вясною,
Адчуўся ў паветры павеў перамен
Снег апошні,набрынялы вадою,
Маразы ў палоне часовага крэну.
Імгненна гінуць  непрывабныя фарбы,
Гразь сыходзіць з палёў і дарог...
Зноў прыдзе вясна і крылатыя мары
Пра каханне і шчасце, дасці нам Бог.
Лёс будзе лягчэйшы,святлейшы...
Вясна мчыць на сваёй калясніцы,
Лёгка пішуцца проза і вершы...
Цудоўным сокам душа наталіцца,
Святло-мройныя думкі зменшыць,
Снег растане,сплывуць няўдачы...
Вятлей сонейка гляне з нябёс,
Цела з душой, будуць разам танчыць
І добра,каб не было болей слёз...
Хлусня хай патоне,навек замаўчыць
Прагнаць"хваробу-ганьбу"- не позна!
У суладзі з прыродай заўжды будзем жыць.
Хай вясна прынясе нам давер і спакой,
Шчасце хай прынясе перамога над ліхам
Каравай хлебасольны, трывалай рукою
Назаўжды а'яднае,адзячыць з ліхвой,
А места зброі,хай будзе-кніга!