Я прачнуся чудоунай вясной, раннiм ранкам з вяселай зарой!
I убачу свiтанне з красой прыгажосцi зямной.
Басанож па расе прабягу а званочак у лесе знайду
I збяру у вянок залаты той званочак вясны.
Сумаванне пачую зязюлi,калыханне травы у чыстым полi,
I рыпяць сосны другiя як,гаманяць са мной так.
Нечакана касулю спужаю а сцяжынку у бару адшукаю!
А па ей я дарогу знайду праз крапiву,iмглу.
У цiшынi без турбот i трывогi супынюсь,прытаюсь на парозе!!Рагачу на свiтаннi мауклiвым...
Я ж вяртаюсь с званочкам шчаслiвай!
Я вакно рашчыню асцярожна,апынюсь у пакоi ля ложку!
" Як спалося табе у старой хаце?"- праз гадзiну пытаецца мацi?
"Добра,добра..."- пачну пазiхацi.
Дзе б такое змагла я убачыць?
Званочак вясны. Проба пяра, адбор
© Copyright: Ольга Толина, 2019
Свидетельство о публикации №119021506866
Свидетельство о публикации №119021506866
Рецензии