Мае гады

Ляцяць, ляцяць мае гады,             
Куды, нашто – незразумела...
Каторы дзень зусім пусты            
Ды цьмяны, як туман густы,
Каторы дзіўны, ашалелы… 

Нясуць у свет уздоўж дарог
Мае надзеі і сумненні… 
Сцяжынкай, стомленай ад ног,
Вядуць на родны мой парог
І дораць лепшыя імгненні. 
 


Рецензии