Усё адышло, так і ёсць.
І ты для мяне – толькі госць.
Праходзь і сядай, калі ласка,
Мая непаўторная казка.
Не трэба глядзець, як тады…
Чужыя цяпер назаўжды.
І душы палохаць не трэба,
Чакаць дапамогі ад неба.
Змяніўся ты, бачу, зусім…
Бо колькі пранеслася зім?
Успомнім пару залатую…
Я кавай цябе пачастую.
Усё адышло
© Copyright: Зинаида Богомолова, 2019
Свидетельство о публикации №119020502772
Свидетельство о публикации №119020502772
Рецензии