Светлана Мель. Улица крайняя. Рус. Бел
Сегодня я где-то у края.
Смотрю на иные созвездия
И звёзды себе выбираю.
И явные звёзды, и тайные
Орнамент сплели надо мною…
Ты знаешь – здесь улица Крайняя –
Вот имя какое чудное!
Да, улица так называется –
Придумал же кто-то названье!
Как будто за ней обрывается
Привычное нам мирозданье,
А дальше – лишь тучи лохматые
За краем обрывистым рыщут…
Зовётся здесь крайнею хатою
По праву любое жилище.
Казалось бы – в пору отчаяться:
Край жизни, души замиранье!
Но если там что-то случается,
То случай заведомо крайний.
А мысли, как их ни выстраивай,
За краем повиснут тревожно…
- Не сильно ли дует у края вам?
- Нормально – ответят – жить можно…
А что – я конечно поверю им –
Весёлые вроде бы лица!
И есть что-то там вроде леера –
За край не позволит свалиться.
И ты ведь не знаешь заранее,
Где выскочит край мирозданья…
Подумаешь – улица Крайняя!
Чудное такое названье…
Вуліца Крайняя
Ты ведаеш - сёння я ў ад'ездзе,
Сёння я дзесьці ля краю.
Гляджу на сузор'і, ёсць дзе,
Зоркі сабе выбіраю.
Зоркі таемныя і відавочныя
Арнамент сплялі нада мною…
Тут вуліца Крайня змрочная -
Імя цудоўнае якое!
Есць вуліца так завецца -
Прыдумаў жа назву паэт!
Як быццам за ёй абарвецца
Звыклае слова сусвет.
А далей - хмары кудлатыя
Абрывістым гойсаюць краем…
Клічуць тут крайняю хатаю
Так жыллё называем.
Здавалася б - страціш надзею:
Край - душы заміранне!
Але калі здараецца падзея,
То выпадак загадзя крайні.
А думкі, як іх ні выбудоўвай,
За краем павіснуць трывожна…
- Ці не моцна дзьме ў дом вам?
- Адкажуць - жыць можна…
А што - я, вядома, ім веру -
Вясёлыя твары, бы грай!
Ёсць штосьці накшталт лееры -
Не мусіш зваліцца на край.
Не ведаеш, як звярнуцца,
Дзе выскачыць край сусвета…
Падумаеш - Крайняя вуліца!
Цудоўная назва гэта…
Перевод на белорусский язык Максима Троянович
Свидетельство о публикации №119020502310