Юрий Лаковский. Пение коноплянки. Рус. Бел

 
(В сокращении)

Какое высокое небо стоит над Парижем!
Такое вот небо мой друг бы назвал
Голубым океаном,
Но он сейчас занят,
И, вроде бы, яростно пишет
О странной любви к двум роскошным,
Причудливым дамам.
………………………………………………
Тогда я не ведал в словах его мрачных прозрений,
Да мало ль что скажет вино,
И во время гулянки!
Как пели чертовски-душевно
Той ночью в сирени
Гланумские кеноры,
Он говорил - коноплянки!

 …………………………………………

А книга, что книга - собранье красивых иллюзий!
Папирус с дурными стихами хорош
При растопке камина!
Уж лучше прожить черепахой
И ползать на пузе,
Чем плохо горшки обжигать
И расходовать глину.
…………………………………………….

Эмаль растеклась золотая по глиняным крышам,
И в рану неслышно проникла -
Стянулась глубокая рана,
Какое высокое небо стоит над Парижем!
Мой друг бы назвал его точно -
Живым океаном!


Спевы  канаплянкі
(у скарачэнні)

Якое высокае неба стаіць над Парыжам!
Такое вось неба мой сябар  назваў бы
Акіянам блакітным,
Але ён цяпер заняты,
І, быццам, шалёна ён піша
Пра дзіўнае каханне да дзвюх раскошных,
Мудрагелістых дам.
………………………………………….
Тады я не ведаў у словах яго змрочных прасвятленняў,
Ды ці мала што скажа віно,
І падчас гулянкі!
Як спявалі па-чартоўску-душэўна
Той ноччу ў бэзы
Гланумскія кенары,
Ён казаў - канаплянкі!
 …………………………………………

А кніга, што кніга - збор прыгожых ілюзій!
Папірус з благімі вершамі добры
Пры падпалцы каміна!
Ужо лепш пражыць чарапахай
І поўзаць на пузе,
Чым дрэнна чыгуны абпальваць
І расходаваць гліну.
…………………………………………….

Эмаль расцяклася залатая па гліняных дахах,
І ў рану нячутна пракралася -
Сцягнулася глыбокая рана,
Якое высокае неба стаіць над Парыжам!
Мой сябар  назваў бы яго сапраўды -
Жывым акіянам!

   Перевод на белорусский язык Максима Троянович