“Ганна, чуеш ты ці не,
Адчыняй вароты мне!
Забірай свайго Мар'яна,
Як ніколі сёння п'яны...”
“Як жа ж верыць, Божа мой?
Зранку біўся галавой,
Абяцаў не піць атруты,
Не спыніў яго, чаму ты? “
“Я казаў: “Не пі Мар’ян!”
Толькі што яму стакан?
Акуліў ён дзве бутэлькі
Ды яшчэ прасіў у Гэлькі”.
“Ай, нягоднік, згінь з вачэй,
Пакуль цэлы, – і хутчэй!”
“Я яму не заліваў,
Хай бы лепей меру знаў”.
Ганна
© Copyright: Зинаида Богомолова, 2019
Свидетельство о публикации №119012703961
Свидетельство о публикации №119012703961
Рецензии