Светлана Донченко. Душа моя клубочком невесомым...
Чым старэй станаўлюся, тым мне мілей
Расійскіх вёсачак цішыня.
Тут рускі дух і мацней, і цалей
І жабракоў духам прыгажосць бачная.
Іду зусім павольна па сцяжынцы:
Сабакі брэшуць глуха, з хрыпатцой,
У маім каляровым, ратангавым кошыку
Так смачна пахнуць пампушкі і сальцо.
Клубіцца пыл на грунтавай дарозе:
На старых дрожках едзе мужычок
Пад хмелем лёгкім, шумны і кульгавы,
Са смакам свой удыхае тытунец.
Душа мая, клубочкам бязважкім,
Згарнулася так хораша ўсярэдзіне.
Здаецца мне кожны куст знаёмым,
Здаюцца роднымі ўсе пусткі.
І дух расійскі глыбей пранікае,
І крылы вырастаюць за спінай.
І душачка ў захапленні ўзнімаецца,
З неабпальнай зліўшыся купінай.
Перевод на белорусский язык
Душа мая клубочкам невесомым
Чем старше становлюсь, тем мне милее
Российских деревенек тишина.
Здесь русский дух и крепче, и целее
И нищих духом красота видна.
Иду совсем неспешно по тропинке:
Собаки брешут глухо, с хрипотцой,
В моей цветной, ротанговой корзинке
Так вкусно пахнут пышки и сальцо.
Клубится пыль на грунтовой дороге:
На старых дрожках едет мужичок
В подпитье лёгком, шумный, колченогий,
Со смаком свой вдыхает табачок.
Душа моя, клубочком невесомым,
Свернулась так уютненько внутри.
И кажется мне каждый куст знакомым,
И кажутся родными пустыри.
И дух российский глубже проникает,
И крылья вырастают за спиной.
И душенька в восторге воспаряет,
С неопалимой слившись купиной.
Свидетельство о публикации №119012101704