***
Люблю цішыню
(яе не бывае многа),
Акна глыбіню…
Ў яго глыбіні – дарога.
Цябе памяну.
Затым – на дарогу гляну…
Люблю глыбіню!
Любіць я не перастану –
Ні позірк самотны твой,
Ні голас твой заімглёны –
Усёю сваёй душой,
Як любяць свабоду клёны…
Праклёны забудзь усе!
Цябе – не бывае многа…
Акно ў залатой расе,
Нібыта – твая дарога…
20. 01. 2019 г.
Люблю цiшыню...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2019
Свидетельство о публикации №119012009833
Свидетельство о публикации №119012009833
Рецензии