Вясна яшчэ не будзіць салаў;ямі,
Бо да яе, такі не блізкі шлях.
Але сустрэча, што была між намі,
Усе часцей у тых вясновых снах.
Там зноў квітнее ліпа і каліна,
Змяніўшы бэзаў водар у садку.
І кос тваіх даспеўшая збажына,
Зноў поўніць скарбам велічным руку.
Мае жыцце з тваім перагукнецца,
Бо на дваіх і радасць і бяда.
Таму і мрояць успаміны ў сэрцы,
А вусны шэпчуць:"Як жа мне шкада!".
Рэха мiнулай вясны
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2019
Свидетельство о публикации №119011902414
Свидетельство о публикации №119011902414
Рецензии