Олег Минкин. Сурма
Как пепел разлетелось воронье,
Неистовое карканье свое
Неся над раскаленными углями
Зари. И темнота перед глазами,
Которую луч света не пробьет,
Мне вновь вернули знание мое:
Отчаянье всегда пребудет с нами.
Эй, мразь! Безверья тягостная свита!
Вы злитесь и кричите, словно звери,
О бесконечной стуже злой зимы,
Но сквозь ваш гвалт
я слышу звон забытый:
Колокола Софии время мерят
И снова в небо рвется песнь сурмы!
_______________________
* Старинный духовой музыкальный инструмент, схожий с рогом.
Алег Мінкін
Сурма
Гістарычны эцюд
Больш стагоддзя не гучаў стара-
жытны беларускі музычны інстру-
мент – турыны рог, або сурма. Яго
вярнуў да жыцця рэстаўратар і збі-
ральнік розных народных інстру-
ментаў У.Пузыня.
Літаратура і мастацтва,
1981, 2 студз.
Над дахамі, над скачанелым голлем,
Як попел, узняліся крумкачы,
Злавесна засланілі далячынь,
Дзе вецер раздзімаў зары вуголле.
І крумкалі ўтрапёна… І міжволі
Я за нашэсцем жудасным сачыў:
То быў мне напамін, што не ўцячы
Ад роспачы нікому і ніколі.
Гэй, гнюсы! Паняверкі чорнай світа!
Прарочыце вы крыкам хіжым, тлумным
Засілле вечнай сцюжы і зімы,
Ды скрозь ваш гвалт
мне чуцен звон забыты
Званоў Сафіі і прызыўна-сумны,
Працяглы спеў абуджанай сурмы!
Свидетельство о публикации №119011506650