***
Зараз няхай бы матуля зайшла,
Ладак якіх на Раство напякла.
Потым бы села яна ля акна.
Ладкі, матуля, жыццё, цішыня…
Толькі ніколі не прыйдзе яна.
Вечны мой сум, зімні сад, цішыня…
Сэрца чамусьці мне давіць і давіць,
Толькі нічога мне ўжо не паправіць.
Маму сваю я адзін памяну,
Слухаю сэрцам жывым цішыню…
07. 01. 2019 г.
Зараз няхай бы матуля зайшла...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2019
Свидетельство о публикации №119010701941
Свидетельство о публикации №119010701941
Рецензии