***
Чужому лёсу не магу зайздросціць.
Не дай мне Бог чужое паўтарыць!
Адкрыў акно, туман заву у госці
І ноч заву, што дожджыкам імжыць.
Заву натхнення ўдумнага мінуты,
І ліхтара чароўнае святло,
І куст каліны, да зямлі прыгнуты,
І неба мне падоранага шкло.
Заву ўспаміны пра братоў і маці,
Пра талент бацькі, роднае сяло…
І хопіць месца ў вершах і у хаце,
Бо тое ёсць – сапраўднае святло.
31. 12. 2018 г., Радашковічы
Чужому лёсу не магу зайздросцiць...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2018
Свидетельство о публикации №118123100356
Свидетельство о публикации №118123100356
Рецензии