Владимир Бордюгов. Вокзалы. Рус. Бел
как бывало с другими —
барабаном стучащий вагон
оставлял за спиной,
и словами глухими
мы кричали друг другу вдогон...
И, как сфинксы, вокзалы
за нами следили,
умудрённые опытом лет.
И бетонные шпалы
на многие мили
расширяли меж нами просвет.
Этих старых вокзалов
билетные кассы
предлагали на выбор маршрут.
И наивно казалось,
что лучшая трасса —
по которой все люди идут.
Дребезжание стаканов,
проводницы усталой
взгляд, привычно купейная снедь...
Проскочил полустанок —
единственный, малый,
где счастливый мог выпасть билет.
Вакзалы
Гэта было са мной,
як бывала з другімі -
барабанам стукаў вагон
пакідаў за спіной,
і словамі глухімі
мы крычалі адзін аднаму наўздагон...
І, як сфінксы, вакзалы
за намі сачылі,
прымудроныя досведам лет.
І бетонныя шпалы
на шматлікія мілі
пашыралі між намі прасвет.
Гэтых старых вакзалаў
білетныя касы
прапанавалі на выбар нам пуць.
І наіўна здавалася,
што лепшая траса -
па якой усе людзі ідуць.
Бразджанне шклянак,
стомленай правадніцы
погляд, звыкла купэйная ежа не ў толк...
Праскочыў паўстанак -
адзіны, малы, нібы ніцы,
дзе шчаслівы не выпаў квіток.
Перевёл на белорусский язык Максим Троянович
Свидетельство о публикации №118122808034