Казка

З новым годам,з новым шчасцем
Нас вітае дзед Мароз
Разам з ім снягурка Насця,
у яе паштовак стос...
Водзіць карагоды Насця,
Па галоўкам лашчыць дзетак
І заугодна ёй прайсці
У падарожжы кругасветным...
Вось ідзе снягурка полем,
Ужо не тчэ з марозам кросны,
Апранулась у другі колер
Зелянеюць яе космы
І сукенка ўся у промнях...
Па лугах і долах ходзіць
І толькі рукавом махне,
Птушак пець яна заводзіць
Усё наваколле ажыве!
Коцік рыжынькі замуркаў
Здаля спевы яго чуць,
Яе мянушка не снягурка,
Ужо, Вясняначкай завуць!
Раўчакі бягуць,гукаюць:
"Дзе Вясняначуа жывеш?"
"Я жыву,сябры,у гаю
Там усяго,усяго даволі,
Хоць з раслінкамі йграю,
Клапот менш там чым у полі."
Напаўняю свежым сокам,
Дождж пускаю,сонцам грэю...
Я і блізка і далёка
Клапачусь,бо не паспею.
Добра,добра працавала
Усе пасевы даглядала,
Кошыкі ежай напаўняла,
На духмяным сене спала,
У цёплай вадзе дзяцей купала
І Купалінкаю стала!
Ад сумоты ратавала,
Но дзён цёплых стала мала,
Скараціліся яны...
Дрэвы ўбраліся запалам,
Ляцяць у вырай журавы...
Залатой Восенню стала!
Чараўніцай шчодрай яркай,
Люжзей добрых завітала...
дапамагла ўрадзіцца бульбе,
Цыбульцы,моркве,бурачкам,
Вінаградны сок забулькаў,
Сазрэлы яблык-сочным стаў!
Грыбоў па лесе нарасціла
Не лянуйся,сабірай,
Умовы добрыя зрабіла
Усю зімку пачывай!
Кармы ёсці для жывёлы,
Паграбы ужо з ежай поўныя,
Прысыпае лес свой голы,
Укрывае снежнай коўдраю...
Коцік лезе на пячурку
Да касці праймае сцюжа
Зноў становіцца Снягуркай,
Наша добрая Насцюша!
Зіма-вясна-лета-восень
Праляцелі вельмі хутка,
У пакой ёлку заносім,
Падраслі Іван з Анюткай...
Крочуць дзед Мароз з Снягуркай,
Пазнаюць усе весялушку,
Паляціць да неба зоркай,
Будзе хутка час наш рухаць...
Да яе пішуць паштоўкі,
Дасылае Мішка здымкі,
Хоча быць маленькім зноўку,
Час затрымай хоць на хвілінку!