Чароунае святло вясковага вакна
Жыву я без цябе здаўна...
Ды дзе б ні бліснула святлом яно,
Смуткуе сэрца: "Роднае маё,
Тваё святло са мною уначы,
Тваё цяпло на дне маёй душы.
Якую цемру ні сустрэла б я –
Са мной святло бацькоўскага вакна.
Якую на шляху ні стрэну сцюжу,
Тваім цяплом я сагравацца мушу,
Ў якую далеч я ні забяруся,
Я да цябе, бацькоўскае вакно, ізноў вярнуся!
Ты мой маяк наяве і у сне,
Ты толькі не сумуй там без мяне..."
Фота: Наталія Дораш (Рэспубліка Беларусь), апублікавана ў Facebook 21.12.2018
https://www.facebook.com/nataliya.dorosh/posts/1982029715215967
Свидетельство о публикации №118122202128
Жанна Улахович 24.12.2019 11:59 Заявить о нарушении
Самые глубокие чувства, как правило, молчаливы. Это ещё Александр Сергеевич заметил. А возможно, и до него знали...
Люба Солошина 28.12.2019 22:39 Заявить о нарушении