***
Ветрык снежня гне каліну,
Просіцца у мой пакой.
Я паэт напалавіну,
Калі зараз не з табой.
Думкі, думкі, думкі, думкі,
Нібы вецер за акном.
Мы шукаем ім прытулку,
Думкам мы шукаем дом.
Гне каліну свежы ветрык.
Што ён знае пра яе?
Так і я – пра кіламетры,
Калі побач нестае.
Нестае тваёй пяшчоты
І калінавай крыві.
Быць паэтам адзіноты?
У самоту не заві,
Ветрык снежня!
17. 12. 2018 г.
Ветрык снежня гне калiну...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2018
Свидетельство о публикации №118121700413
Свидетельство о публикации №118121700413
Рецензии