Беларусы

Мае родзiчы, беларусы,
Белай Русi святой нашчадкi,
Дабрыня у вачах, косы русы,
Мае мiлыя сестры i браткi.

Беззаветным каханнем адчынены
Сэрцы, душы i дзверы хат,
А у сваiх пажаданнях стрыманы,
На зямлi парадак i лад.

Боль чужы, як свой, успрымаюць,
I за пазухай камня не маюць,
Не кiдаюць яго у людзей,
I сардэчна прымаюць гасцей.

У сваiм сэрцы з самотай нясу
Я пяшчоту Радзiмы и сум
Па мясцiнах, дзе бацька хадзiу,
Дзе мой прадзед пад соснами жыу,

Любай мацi спагадлiвы свет,
А у вачах сiнiх неба блакiт,
Што начамi мне снiцца у сне
У туманавых мроях маiх.

Там за хатай жывуць журавы,
А у жнiунi у вырай ляцяць,
Ветрык дрэмле у хвалях травы,
Вечным сном партызаны спяць...

А як хораша ранкам вясновым
Удыхнуць водар вешнiх садоу,
I пачуць задушэуныя словы
Беларускiх маiх землякоу!

Мiр вам, мiлыя беларусы,
I блакiтнага,яснага неба!
Я Радзiмай сваей ганаруся
У караваях духмянага хлеба.

Будзь мiласэрдны, Госпадзi,
К зямельцы светлай беларускай,
Святога Духа моц i благадаць,
Пакрову Багародзiцы дазволь прыняць!