Сыплюцца сняжынкі на зямлю з нябес,
Паўкрываюць коўдрай поле, луг і лес.
Не захочуць зараз дрэвы шамацець.
Даспадобы будзе ім у сны глядзець,
Бачыць у снах дзівосны расквітнелы гай…
Так, усё гэта будзе, толькі пачакай!
Прыляціць Паўднёвы Ветрык малады.
Ён узбудзіць кветкі, травы ля вады.
Расцвітуть пралескі, зоркі-дзьмухаўцы.
Іх пахваліць Ветрык, скажа: - Малайцы!
А затым у лесе ён утворыць збор,
Пасклікае птушак на вялікі двор.
Іх навучыць Ветрык песенькі спяваць,
Сонечныя промні ў госці запрашаць.
Каб яны сагрэлі дрэвы і кусты,
Каб Вясна прыходзіла хуценька сюды.
Цяжка прадугледзіць усё ў лесе тым.
Толькі лес той будзе вечна маладым
З цёплым і прыемным водарам зямлі.
Пражыве лес у шчасці доўгія гады!
12.12.18
Дзiвосныя сны лесу
© Copyright: Татьяна Домаренок, 2018
Свидетельство о публикации №118121400531
Свидетельство о публикации №118121400531
Рецензии