Канец лiстапада. Пабелены вапнай...
Канец лістапада. Пабелены вапнай,
Сумуе мой сад малады.
І сонца праменьчык успыхвае раптам,
Кладзецца святло на сады.
Крадзецца святло ў мае грудзі і сэрца,
Над лесам – аблокі і сінь.
І слухаю гукі – у тысячы герцаў! –
І зноў паўтараю: “Амін!”
29. 11. 2018 г.
Свидетельство о публикации №118112904063