Жыцце мае -бы тая кніга:
Дзень мінаваў-яшчэ радок.
То маразы ў ей, то адліга,
То бэз цвіце- то верасок...
Учора Тютчава чыталі:
Якія вершы -моц які!
Яго каханне да Амаліі
І бессмяротныя радкі.
Усе прыгожа і да ладу,
Такімі нам ўжо не быць.
Але ж-як быццам па загаду,
Так цягне рыфмай гаварыць!
Далечыня вялікіх продкаў,
Не зразумелы пэўна час.
Калі б было ў нас столькі сродкаў,
Мо б хто праславіўся і з нас.
Тургенеў, Тютчаў-вось дзе драма!
Каханне іх і іх жыцце.
І нам хацелася таксама,
Адчуць часоў тых пачуцце.
Паэтам залатога веку
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2018
Свидетельство о публикации №118112005592
Свидетельство о публикации №118112005592
Рецензии