***
На дварэ нібыта пацяплела,
Бо халодны вецер трохі сціх.
Дробны дожджык капае нясмела,
Як пяшчота, што з вачэй тваіх.
Пройдзе дождж, а потым будзе сонца,
Каб лілася ласка без канца
І была агромністай бясконца,
Нібы падарунак ад Тварца.
Каб кахалі мы без перапынку,
Ткалі павуцінку пачуцця,
Не гублялі хісткую сцяжынку
Нашага сумеснага жыцця.
13. 11. 2018 г.
На дварэ нiбыта пацяплела...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2018
Свидетельство о публикации №118111400078
Свидетельство о публикации №118111400078
Рецензии