Дзе мы?

Дзе мы?
       Дарэмна пільную я страту...
Было ўсё хутка,
               Здавалася мякка.
Як бы
     Мне зноўку вярнуцца да старту?
Хай і не хутка!
               Хай і не мякка!


Горач
     апошняй супольнай гарбаты.
Пякельны дотык
              посьмех вядзьмаркі.
Безліч гадзін
             без цябе, як за краты...
Вуснамі дотык
             то таўро вядзьмаркі.


На развітанне.
              Не на сустрэчы!
Той пацалунак
             і шэпт дыханьня!
Колькі чакання,
               Праз рукі на плечы...
Ноч паратунак
             дзе бары да рання.


Згадкі
      шпацыраў і рэстарацый.
Паркаў, рачулак...
                між намі мяжы...
Згадкі
           сумесных журбот і авацый.
І праз завулак,
                дзе дом ўжо чужы.


Можа...
       Прызнаўшы, нарэшце, паразу...
Будзем жыць лёгка?
                А з кімсьці і мякка?
Можа...
       Мы зможам знайсці... не адразу
У сэрцы палёгку
               ды ложак, дзе мякка...