Сонца дражніць і рагоча
І праменьчыкам шчакоча,
І ад дзіўнае пяшчоты
Мы не чуем адзіноты.
Сонца песціць любы край-
Ўсіх чаруе гэты рай!
І вандруе у паветры,
Абганяя кіламетры.
Без яго такой турботы
Не адчуем мы пяшчоты,
Не пазнаем і кахання,
Што даецца дзецям зрання!
Сонца дражнiць i рагоча
© Copyright: Людмила Шаблыко, 2018
Свидетельство о публикации №118111003867
Свидетельство о публикации №118111003867
Рецензии