Ян Бруштейн. Про табурет. Рус. Бел
У гэтым свеце, у гэтым леце, у аксамітавай траве
Я на зэдліку, бы дзеці, толькі вецер у галаве.
Конь драўляны конік гэты, вельмі хісткае сядло,
Страшна мне на ім, паэту і салодка, як на зло.
Ці таму так нылі рукі, што мая застыла плець,
Ці таму расстання мукі, а мо гэта проста смерць?
Ці таму зусім загнаны, гэты зэдлік не для нас...
Светам носіць апантана! Дзе пытанне, дзе адказ?
Дзеля гэтых кніжак клятых лягу ў поле мо касцьмі
Напрарочыўшызаўзята загублюся між людзьмі.
Злева слава, слова справа, ну а песні ў чым сакрэт...
Ах ты клава мая, клава, безлімітны інтэрнэт!
Перевод на белорусский язык
Про табурет
В этом свете, в этом лете, в этой бархатной траве
Я верхом на табурете, только ветер в голове.
Деревянная лошадка, это шаткое седло,
Страшно мне на ней и сладко, без оглядки унесло.
Потому ли ныли руки, что моя застыла плеть,
Потому ли для разлуки надо просто помереть.
Потому ли загнан вовсе этот верный табурет...
Где меня по свету носит! Где вопрос и где ответ?
Ради клятых этих строчек лягу во поле костьми,
И, отсрочку напророчив, затеряюсь меж людьми.
Слева слава, слово справа, ну а песни нет как нет...
Ах ты клава моя, клава, безлимитный интернет!
Свидетельство о публикации №118110102053