***
У прахалодзе восеньскае ночы
Не трэба зор, бо досыць мне і сонца,
Што лье святло, калі такія вочы
Глядзяць праз ноч бяздонную бясконца.
Яны мяне кахаюць, тыя вочы!
Я не магу заснуць і ўсё чакаю,
Калі заснеш ты, калі ўтопіш сонца
Ў цяні маім... І я цябе кахаю
Высакародна, доблесна, бясконца.
29. 10. 2018 г.
У прахалодзе восеньскае ночы...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2018
Свидетельство о публикации №118102900436
Свидетельство о публикации №118102900436
Рецензии