З’явы прыроды, як мэтазгоднасць?
Ведаю, гэта – не аксіёма…
Часам, здіўляе іх верагоднасць,
Што чалавецтву добра вядома.
Хоча прырода нас папярэдзіць –
Канкурыраваць з ёй – небяспечна.
Нетры яе чалавек развярэдзіць –
Там і жыццё прападае навечна.
Бо існуе закон неўміручы –
Яго чалавек нібы не бачыць,
Цноту прыроды наўмысна парушыць –
«Нівеліроўшчык» ён непрадбачны.
Перагароджвае рэкі няўдала,
Бег свой яны зусім зупыняюць.
Не разумеюць: што за навала?
Чаму ж намі гэтак злоўжываюць?
Нiвелiроушчык
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2018
Свидетельство о публикации №118102904285
Свидетельство о публикации №118102904285
Рецензии