Натали Лоно. Загадаю...
Як тады...
З заміраннем
загадаю ўсмешку.
У заваротку, у поглядзе -
лагодная сталасць.
Адвярнуўся звыкла
ля расчыненай брамкі.
Рук нямая сіла
панесла - закруціла.
Памяць меле расстанне
ў белы пух.
Толькі пра галоўнае
спелыя думы
абрываем вуснамі.
Усведамленне - перашкода
насланню, мабыць.
Перасохлі студні
страхаў, змытых гадамі.
Вось і поўнач імгненна,
дзесьці зусім зачакаліся.
Несмяротна,- уздыхаеш.
Першы рэйс. Няўжо?
Жар змяняе прахалода.
Далікатнай скарыначкай наледзь
папаўзла па далонях,
абарваўшы. Не здолела.
Перевод на белорусский язык
Загадаю…
Как тогда...
С замиранием
загадаю улыбку.
В повороте, во взгляде –
добродушная зрелость.
Обернулся привычно
у раскрытой калитки.
Рук безмолвная сила
понесла – закружила.
Память мелет разлуку
в белый пух.
Лишь о главном
созревавшие думы
обрываем губами.
Осознание – помеха
наваждению, пожалуй.
Пересохли колодцы
страхов, смытых годами.
Вот и полночь мгновенно,
где-то вовсе заждались.
Не смертельно,– вздыхаешь.
Первый рейс. Неужели?
Жар сменяет прохлада.
Хрупкой корочкой наледь
поползла по ладоням,
оборвав. Не сумела.
Свидетельство о публикации №118101701316