Ён бы закаханы

…Ён быў закахаханы… убачыў яе ля чыгуначнага вакзала.  Яна ўздымала цяжкую валізу , справілася мабыць. Але потым назіраў за ёй , куды паедзе, у які бок; яна была хударлявая. Цi ў вёску альбо ў горад. Цягнік стаяў пяць хвілін. Ён пачаў уяўляць-гэта была старая жанчына, да якой та паедзе- маці, напэўна доўга збіралася- лекі, ежа, падарункі. Раптам ён зразумеў трэба было сфатаграфаваць гэту жанчыну, каб знайсці потым.  Гэтае жаданне прыйшло адразу і ён не адкінуў яго ў сумецці  думак.  Тэхніка не дала хібы. Цягнік пайшоў з ёй. Арывідэрчы незнаёмка.
Што адбылося далей пасля гэтага адпраўлення ён не разумеў-у нейкім занадта лёгкім стане ён дайшоў да дома. Быць у адзіноце больш не змог. Патэлефанаў сябру, хто –небудзь  павінен пагаварыць з ім. Хутка прыбег даўгаваты  Касік.
А ён паставіў гарбату і ўжо некалькі хвілін гаварыў пра яе, а мабыць ужо за дзесяць.
-Разумеешь , зараз я табе пакажу гэты вобліч.
Гарбатнік загрукацеў , а потым пачуўся посвіст. Цукар разышоўся па лыжкам.
Касік, які смяеецца рэдка-павесялеў. Ен сказаў, што знае яго каханку , і што яна шмат каму адмовіла нават у  сустрэчы.  Хацелася знаць паболей-бо і шчасця можна папытаць.
…Ён ужо ведаў амаль пра яе  ўсё. Але усё ж  заставалася адна таямніца куды яна ехала.
Касік сышоў , але ж яму не спалося. Ён прыдумваў сцэнарый першага спаткання, але ўсе яны быццам не падыходзілі. Была зорная ноч і ён быў пакутнікам сярод зор.
Сустрэча адбылася на вуліцы, ён падыйшоў да яе смела, сказаў што яна яму спадабалася, але ж пагаварылі ; папрасіў другога спаткання.
Яна ўсміхнулася і сказала: "Не сёння –заўтра я паеду з гэтага месца, калі ў вас есць шанец паехаць са мной на здароўе".
Ён быў закаханы, але раптам апынуўся на скрыжаванні.
Арывідэрчы незнаёмка!