***
Натрапіць на неруш асенняга рання,
Маўчанне бяроз залатых,
Сівой павуцінкі празрыстае ззянне,
Сямейку груздоў маладых.
Нічым не крануць першабытную неруш,
А міма прайсці – у цішы –
І шчыра маліцца, калі яшчэ верыш
У вечную неруш душы.
12. 10. 2018 г.
Натрапiць на неруш асенняга рання...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2018
Свидетельство о публикации №118101202727
Свидетельство о публикации №118101202727
Рецензии