Мне болей не хочацца пець і смяяцца -
Асеннія ночы паўны нематы.
Нічым не даехаць і не дагукацца,
Малодшыя ў вечнасць пайшлі тры браты.
А восень наўкол расцвітае яскрава
То золатам лісця асін ды бяроз,
То срэбрам зіхоткім бялее атава,
Апошні, заложаны братам пакос.
Ляцяць журавы пад нябёсамі ў вырай
Мне ў іхнім "курлы" чуцен голас братоў:
"Няма на зямельцы мясьціны больш шчырай,
Дзе побач з бацькамі сьпіць родная кроу!"
Вечнае
© Copyright: Станислав Шастак, 2018
Свидетельство о публикации №118100201104
Свидетельство о публикации №118100201104
Рецензии