Лев Болеславский. С детства до крайнего дня. Рус

С детства до крайнего дня
Ты и речами, и жестами –
Тайна всегда для меня,
Девочка, девушка, женщина.

Жизнь на краю маеты
Напрочь была б изувечена,
Нежная, если б не ты,
Девочка, девушка, женщина.

Рвусь ли в твою глубину,
Ум ли теряю, блаженствуя,
Я в твоем море тону,
Девочка, девушка, женщина.

К милому льну ли плечу,
Взор ли ловлю я божественный,
Я в твое небо лечу,
Девочка, девушка, женщина.

Милая! Облик и стать!
Разом святая и грешная.
Ты мне подруга и мать,
Девочка, девушка, женщина.

Вся ты в сиянье добра.
И неподвластна, и жертвенна.
Деве Пречистой сестра –
Девочка, девушка, женщина.

Вечную муку мою
Прячу в тебе. И торжественно
Гимн я тебе лишь пою,
Девочка, девушка, женщина!


З дзяцінства да крайняга дня

З дзяцінства да крайняга дня
Ты і гаворкамі, і жэстамі -
Таямніца заўсёды для мяне,
Дзяўчо, дзяўчына, жанчына.

Жыццё на краю важданіны
Спрэс было б знявечана без прычыны,
Далікатная, як маліна,
Дзяўчо, дзяўчына, жанчына.

Ці рвуся ў тваю глыбіню,
Ці розум губляю, ці асалоды даніна,
Я ў тваім моры тану,
Дзяўчо, дзяўчына, жанчына.

Ці цягне к міламу плячу,
Ці позірк лаўлю я шыпшыны,
Я ў тваё неба лячу,
Дзяўчо, дзяўчына, жанчына.

Мілая! Абліччам да стаці!
Зараз святая і грэшная без прычыны,
Ты мне сяброўка і маці,
Дзяўчо, дзяўчына, жанчына.

Уся ты ў ззянні дабра.
І непадуладная, і ахвярная, як павуцина,
Панне Чысцюткай сястра -
Дзяўчо, дзяўчына, жанчына.

Вечную пакуту маю
Хаваю ў табе. Ты ўрачыста нявінна.
Толькі табе я гімн  пяю,
Дзяўчо, дзяўчына, жанчына!

    Перевёл на белорусский язык Иаксим Троянович