Майкл Ефимов. Вечер в ноябре. Рус. Бел

Был день стали сумерки,  тишина.
Ноябрь, а жизнь, профинансировать нечем.
Лето в  долгах, что послал их на,
простил, и потому - просто вечер.

Рядом  присутствует женщина: ей
полагается быть  для этого одного.
Тело её, за  давностью дней,
знаешь лучше  собственного.

Эйдос  плотен, почти как вещь!
Смотришь на мысль - простой предмет.
И если зеркала висит  лещ,
А кажется, пялится мысль в ответ.

Тишина, сквозь неё вдалеке
слышится лай  пространства плоского.


Иисус медитирует на цветке.
Будда листает  Бродского.

ВЕЧАР У ЛІСТАПАДЗЕ

Быў дзень стала змяркацца,  цішыня.
Лістапад, а жыццё, прафінансаваць няма чым.
Лета ў  даўгах, што паслаў іх на,
прабачыў, і таму - проста вечар.

Побач  прысутнічае жанчына: ёй
належыць быць  для гэтага аднаго.
Цела яе, за  даўнасцю дзён,
ведаеш лепш  уласнага.

Выгляд  шчыгульны, амаль як рэч!
Глядзіш на думку - просты прадмет.
І калі люстэрка вісіць, як  лешч,
здаецца, тарашчыцца думка ў след.

Цішыня, скрозь яе ўдалечыні
чуецца брэх з вечара плоскага.


Ісус медытуе на кветцы апоўдні.
Буда гартае  Бродскага.

   Перевёл Максим Троянович