Дождж шпарка крочыць
За маімі слядамі,
Як агледзешся, дык наскочыць
I зраўнуе з дамамі.
Я шпарка іду да пад’езда,
Я хутка бягу да схову,
Дожджык, малютка-гарэза,
Хiба мне быць нерухомай?
Няўжо ты мяне падлічыш,
Да дому прыб’ еш навальнiцай,
Зварушыш, павернеш, як хочаш,
Прабяжыш праз жыцце крынiцай?
Я хутка iду да пад’езда,
Я шпарка бягу да схову,
Знаемыя кусцiкі бэзу-
Я дома ўжо, дома.
Я заўтра пайду на працу,
Я вам пакажу, паскуды,
Як з жанчыны дарослай смяяцца,
Зацягаю па шпіталях і судах.
Дожджык, румяны-гарэза,
Маленечкі мой сыночак,
Калі б ты не ўдарыў, не ўрэзаў
Я думала б, што за мной нехта сочыць…
Дождж
© Copyright: Александр Бохан 4, 2018
Свидетельство о публикации №118092606160
Свидетельство о публикации №118092606160
Рецензии