Дзён маіх не пройдзена дарога --
Крочыць мне па ёй да Беларусі.
Сэнс жыцця шукаць у тых трывогах,
Што ў душы няўрымслівай пагрузлі.
Часта задаю сабе пытанне:
Дзе твае, Айчына, сёння крылы?
Дзе сыны, што славу ў край вярталі
І часалі коням сваім грывы?
Што ж маўчыш, зямля мая сівая?
Мовы не пачуў тваёй ні разу.
Немата да болю слых кранае,
Ад цябе чакаю я адказу.
Можа крочу я не тым гасцінцам,
Дзе раней гучалі твае песні?
Што табе, Айчына, сёння сніцца? --
Адгукніся! З вераю ўваскрэсні!
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2018
Свидетельство о публикации №118092509890
Свидетельство о публикации №118092509890
Рецензии