Владимир Бордюгов. Первая дорога. Рус. Бел
Иван Ярославов.
http://www.stihi.ru/2017/09/06/7147
У каждого своя есть первая дорога.
Кому-то — дом родной, соломою укрыт,
Колодец журавлём, да веник у порога,
Чтоб в избу не проникла и пыль с чужих копыт.
И чан в печи большой с дымящей кукурузой,
Да смех родни под вечер... хрустящий огурец...
И сердца огонёк под ярко-синей блузой,
И вовремя прибывший из тёплых мест скворец.
Девчоночьи смешки, несказанное слово,
Дорожка прямиком по полю в старый лес,
И радость, что ЕЁ увижу завтра снова,
А, может быть — вагон, зовущий стуком рельс...
А что же у меня? Где первая дорога?
Наверное, — река, что запахом звала,
И лодка, два весла, да бочка у порога,
Где завелись бычки... всё — детства зеркала...
***
Першая дарога
У кожнага ёсць свая першая дарога.
Камусьці - хата родная, саломаю накрыта наноў,
Студня з жураўлём, ды венік у парога,
Каб у хату не пракраўся і пыл з чужых капытоў.
І чан у печы вялікі з куравай кукурузай,
Ды смех радні пад вечар... хрумсткі агурок, шлапак...
Сэрца агеньчык пад ярка-сіняй блузай,
Своечасова прыбыў з цёплых месцаў шпак.
Дзявоцкія смяшкі, невымоўнасць слоў,
Дарожка наўпрост праз поле ў стары лес з друкам
Радасць, што ЯЕ ўбачу заўтра зноў,
А, можа быць – вагон на рэйках з грукам...
А што ж у мяне? Дзе першая дарога?
Напэўна, - рака, што клікала пахам,
І лодка, і вёслы, бочка ля парога,
Дзе завяліся бычкі... усё - бы ў люстэркі махам...
Перевёл Максим Троянович
Свидетельство о публикации №118092201445