Маргарита Абрамова. Иногда молчит. Рус. Бел

Душа болит и плачет,
Но иногда молчит .
 Молчанием своим,
Она добро творит .
Душа уходит в вечность,
Но не покидает свет,
Она приходит в гости,
Когда встает рассвет .
Присядет на крылечко
И скажет вам словечко,
Простому человечку -
 Всего одно словечко,
Забьётся вновь сердечко
Утихнет боль щемящая,
Жизнь станет настоящая .
Пусть будет лишь мгновение,
Пусть это наваждение,
Пусть это только сон скользящий,
Зеленый луг манящий,
Путь это только сказка
А ты в ней будешь краской .
Оранжевой, зеленой  -
В мир сказочный влюбленной .

Душа болит и плачет,
Но иногда молчит .
 Молчанием своим,
Она добро творит .

Часам маўчыць

Душа баліць і плача,
Але часам маўчыць.
Маўчаннем сваім,
Яна дабро дзее ў начы.
Душа сыходзіць у вечнасць,
Але не пакідае святло,
Яна прыходзіць у госці,
Калі ўстае світанак.
Прысядзе на ганак
І скажа вам слоўца,
Простаму чалавечку -
 Усяго адно слоўца,
Заб'ецца зноў сэрцайка
Аціхне боль шчымлівая,
Жыццё стане сапраўднае.
Хай будзе толькі імгненне,
Хай гэта насланнё,
Хай гэта толькі сон слізгальны,
Зялёная сенажаць вабная,
Шлях гэта толькі казка
А ты ў ёй будзеш фарбай.
Памяранцавай, зялёнай  -
У свет казачны закаханай.

Душа баліць і плача,
Але часам маўчыць.
 Маўчаннем сваім,
Яна дабро дзее ў начы.

    Перевод на белорусский язык Максима Троянович