Хутчэй у вёску, дзе снягоў пад паху,
Да размоваў свойскіх землякоў.
Дзе дымок слупком стаіць над дахам,
Дзе сляды нябачныя сяброў.
Пасядзець на зорцы ў зацішку,
Каля печы- дровы як трашчаць.
Адпачыць душой і сэрцам крышку,
Сілы, моцы, мудрасці набраць.
Каб на доўгія гады хапіла,
Каб не гнуў, нібы трысцінку лёс.
Ды даўно ў вёсцы не гасціла,
Сярод сцежкаў,вольхаЎ і бяроз.
Хутчэй у вёску- ад натоўпу збегчы,
І ў першай хаце, дзе агонь гарыць.
На зэдаль вузкі каля печы легчы,
І сэрцам і душою адпачыць.
***
© Copyright: Валентна Лиштван-Наумец, 2018
Свидетельство о публикации №118091201759
Свидетельство о публикации №118091201759
Рецензии