О, Божанька, памилуй гэты свет,

О,Божанька, памілуй гэты свет,
Дзе гора,сум знайшлі сабе прытулак.
Дзе танчыць лёс са смерцю свой балет,
Цынізм са сквапнасцю вядуць свае разгулы.

Дзе выбухі страшэнныя гудуць,
Дзе душы чалавечыя ў брудзе.
Гады наперад зморана бягуць,
Ды што ў канцы нам застанецца- людзям?

Куды нас наша будучынь вядзе-
А можа недалёка да фіналу?!
Бо ў людской вялікай грамадзе,
Само жыццё бязвольным раптам стала.

Хоць на яго вяку былі часы,
Калі зямлю на межы не дзялілі.
Дзе шанавалі свет дзеля красы,
І дабрыню грашамі не цанілі.

А дружба і мацнела, і жыла,
І хай на розных мовах гаварылі.
Ды пад крылом надзеі і святла,
Ішлі наперад- верылі, любілі.

А потым у Айчынную вайну
Змагаліся за веру і надзею.
За цёплы подых казачнага сну,
За будучыя мірныя падзеі.

І вось сучасны дваццаць першы век-
Дзе выбухі, смяротнасць не знікаюць.
Дык што ж ты творыш у свеце,чалавек,
Ці можа  табе д'яблы туш іграюць?!

Зямля нам не для смерці- для жыцця,
І так было  спачатку і да скону.
А ты ёй панаванне забыцця,
Дзе чуцен замагільны спеў варонаў...

Хоць я зусім маленькі чалавек,
Ды памалюся шчыра,перш чым згінуць.
- Уратуй ты, Божа, наш няшчасны век,
Каб дзецям светлай будучынь пакінуць.