Кали ву Лебидзя лапки зь Бычковск,

Граj во на градцы пузьком-с

І загрустілі все. І аж заплаКалі ж:
Как жэ ты так? Ты ж ішо маладоj з!
І тронкі Лебідя эта ж пак бесціjка ш.
Шо шэ він мож. Но іграць на гармошць.

І вдруг... Кот Васечка гарна царапнул фсех:
Ну, так чево ж, серцэ е у ва козл!
Раз дажэ-с шапачкі сь раптам злякаЛіся
І на другога – гах брыль ат панчох. –

Ах, да случаjн ана! Да мы сечас назад!.. –
Да? І так кармы мыш здвінет кудась?
Ох, мае зорачкі! Тантрыj не поніл Кіць.
Цела оно бы вам смыКать по градц.

А я ш праграмачку сь но вуключав сфаю ш.
А не це нервныя нервалпалтолг:
Мы ця усыпема щас іс канверціка
Очынь шікарныj гаж дусцік са хлорк!

Вот і работаю: з вамі граблёj-гваздзём-с.
Шо шэ прыкажытэ гонды j тут фо, к?..
Я ж і родывся пак біць но тапорыкам
Ды рэзаць пілкаю лес у в хахлов.

А еслі вышла вжа сіла апошняя,
Шо тада – Божынька прама ва гроб?
Ілі шэ можыма трыньКаць Кацёначкам
Ды і смяяцца, оj, сам нат сабоj?

...бо нам і нравяца гэткі гусёнк,
Шо вон пабег ад злой цётк